เสน่หาจอมโจร อัญญาณี ราคา 196

“ฤทธิ์มากนักนะ ทีกับผัวตัวเองทำเป็นดัดจริตแตะเนื้อต้องตัวไม่ได้ 
กับไอ้หน้าอ่อนปล่อยให้มันทั้งลูบทั้งคลำ ทำไมไม่ถอดกางเกงรอ
ท่ามันบนกระโปรงรถเลยล่ะ จะได้หายอยาก” นาคินทร์กรรโชกเสียง
ถามคนตัวเล็กที่ดิ้นรนในอ้อมแขนของเขา ความโกรธมีน้อยกว่า
ความหึงหวงที่วิ่งพล่านในหัวใจ ภาพของนิรัญชายืนกอดกับนพชัย
ข้างรถสปอร์ตคันหรู ทำให้เขาถึงกับสติแตกควบคุมตัวเองไม่อยู่ 
เดินเข้าไปชกหน้าผู้ชายที่เขาตราหน้าว่าหน้าอ่อนจนสลบ 
ก่อนจะกระชากร่างบางมาที่รถยนต์ของตน

“ใครเป็นเมียคุณมิทราบ? โจรบ้ากามอย่างคุณกับปลัดหนุ่มรูปหล่อ
อนาคตไกลอย่างคุณนพชัย คุณคิดว่าผู้หญิงฉลาดๆ เค้าจะเลือกใคร 
แล้วก็เลิกเรียกฉันว่าเมียซักที ฉันไม่ใช่เมียโจรห้าร้อยอย่างคุณ 
ปล่อยนะ ปล่อยสิ” นิรัญชาทั้งดิ้นทั้งถีบ ไรฟันคมกัดไปที่ลำแขนหนา
จนฟันแทบจะฝังไปที่ผิวเนื้อของเขา แรงโทสะที่มีมากมายในใจของ
นาคินทร์ทำให้เขาลืมความเจ็บปวด อุ้มร่างนิรัญชาลอยขึ้นเหนือพื้น
วางร่างเล็กนั่งลงบนหน้ากระโปรงรถแลนด์โรเวอร์ ก่อนที่ร่างใหญ่
จะกระโดดขึ้นมาบนกระโปรงรถอย่างไม่กลัวว่ามันจะบุบเลยแม้แต่นิดเดียว 
ไม่เพียงเท่านั้นมือใหญ่กระชากร่างสาวที่กำลังจะกระโดดลงไปที่พื้น 
จับร่างเล็กที่ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ไปนั่งที่หน้ากระจกรถยนต์ มือแกร่งทั้งสอง
ข้างกดไปที่หัวไหล่มนจนชิดติดหน้ากระจก ล็อคเรียวงามทั้งสองขา
ด้วยหัวเข่าของเขา เก็บกักอิสรภาพเธออย่างสิ้นเชิง

“จะ...จะทำอะไร?...อย่าทำบ้าๆ นะ” เธอรีบร้องห้ามเมื่อเห็นว่าตัวเอง
ตกเป็นรองเขาทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นทางร่างกายและจิตใจ นาคินทร์
ทำได้ทุกอย่างหากเขาโกรธและพร้อมที่จะข่มเหงเธอทุกที่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

“ไม่ใช่เมียใช่มั้ย? ฉันจะรื้อฟื้นความทรงจำให้เอง แต่สถานที่ใหม่นะ 
‘บนกระโปรงรถ’ มันคงตื่นเต้นเร้าใจดีพิลึก” เสียงของนาคินทร์ทำให้
ดวงตาคู่สวยขยายกว้างด้วยความตกใจ ปากอิ่มเผยอเพื่อจะร้องค้าน 
ทว่าปากหนาของเขาปิดทับน้ำเสียงของเธอจนหมดสิ้น